Από την Κρήτη τα υλικά εφέτος για το Αγιο Μύρο.

Από ΠΑΤΡΙΣ Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΠΡΩΙΝΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ!!!

Παρασκευή Αγίου Μύρου στο Πατριαρχείο, 10 χρόνια μετά - 400 κιλά αγνό ελαιόλαδο και λάβδανο η συνεισφορά της Κρήτης.

Φέτος κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Εβδομάδας έγινε μέσα σε κλίμα κατάνυξης, μετά από 10 χρόνια, η παρασκευή, «έμψησις» και ο καθαγιασμός νέας ποσότητας Άγιου Μύρου στο Οικουμενικό Πατριαρχείο.

Η Κρήτη και η Ιερά Αρχιεπισκοπή συνέβαλαν στην παρασκευή του, διαθέτοντας 400 κιλά αγνό παρθένο ελαιόλαδο που προήλθε από δωρεές και η Μητρόπολη Ρεθύμνης με λάβδανο, το οποίο φύεται κυρίως στα χωριά Σίσσες και Αλόιδες.

Το λάδανο ή ο αλάδανος είναι μια αρωματική ρητίνη με έντονες φαρμακευτικές ιδιότητες .

Ο καθαγιασμός του Αγίου Μύρου έγινε προχθές,το πρωί της Μ. Πέμπτης οπότε και ολοκληρώθηκε η διαδικασία της παρασκευής με Πατριαρχική καί Πολυαρχιερατική Θεία Λειτουργία.

Συγκεκριμένα, με τον Πατριάρχη συνελειτούργησαν και οι Κρήτες Ιεράρχες ἹΙεραπύτνης καί Σητείας κ. Ευγένιος, Γορτύνης καί ἈΑρκαδίας κ. Μακάριος, Αρκαλοχωρίου, Καστελλίου καί Βιάννου κ. ἈΑνδρέας, Ρεθύμνης καί Αυλοποτάμου κ. Ευγένιος, Κισάμου καί Σελίνου κ. ἈΑμφιλόχιος, Κυδωνίας καί ἈΑποκορώνου κ. Δαμασκηνός.

Παρέστησαν επίσης ο κ. Θεόδωρος Αγγελόπουλος, Άρχων Μ. Λογοθέτης της Αγίας του Χριστού Μ. Εκκλησίας, Άρχοντες Οφφικιάλοι της Αγίας του Χριστού Μ. Εκκλησίας, ο κ. Δημήτριος Δόλλης, υφυπουργός Εξωτερικών, ο κ. Βίκτωρ Μαλιγκούδης, Πρόξενος της Ελλάδος, παράγοντες της Ομογενείας και πλήθος πιστών.

Κατάλογος των ειδών των αρωμάτων εξ’ ων συντίθεται το Άγιον Μύρον»

1. Άκορος ή κάλαμος ευώδης ( Acorus calamus )

2. Άμμωμον ( Primevére)

3. Ανθόνερο ( Eau de fleurs)

4. Αριστολόχια μακρά (Aristoloche longue )

5. Ασαρον άγριο ( Nard sauvage, Asarum europaeum, Asarabacca, Άγρια πιπερόριζα )

6. Βάκχαρις ή Κρόκος (Safran )

7. Βάλανος μυριψική (Glans unguentarıa )

8. Έλαιον καθαρόν (Huile pure d’ olive )

9. Ελένιον ( Inula Helenium )

10. Εχινάνθη (Jonc odorant )

11. Ζαρνάβας ( Zerneb )

12. Ζιγγίβερις ή Ζιντζιβέρ λευκή, Τζίντζερ ή Πιπερόριζα ( Gingiber officinale )

13. Ίρις Φλωρεντιανή (Iris de Florence )

14. Καρδάμωμον μικρόν ( Petit Cardamome )

15. Καρποβάλσαμο ή κουβέβι ( Fruit du baumier )

16. Κάρυα αρωματικά (Noix de muscades )

17. Κρυόφυλλα ή γαρύφαλλον ( Girofle )

18. Κασσία μέλαινα Cassia nigra, Casse noire )

19. Κιννάμωμον (Cinnamomum)

20. Κόμμι ευώδες ή Μετζουβί (Benzoin amygdaloide)

21. Κύπερις ή ἐλαιον Κύπερις (Cyperus rotundus)

22. Λάδανος καθαρά ( Cistus creticus, Labdanum, Ladanum pur)

23. Λίβανος λευκός (Libanos blanc )

24. Μάκερος Ολλάνδας (Maceris, Macis )

25. Μαστίχη καθαρή (Mastic pur )

26. Μυροβάλανον καθαρόν ( Myrobalan pure )

27. Μυρσινόκοκα ( Baies de myrte )

28. Νάρδος Κελτική (Nardus Celtica ή Valeriana, Valeriane Celtique )

29. Ξυλαλόη Μαβέρτης (Aloes de Barbades )

30. Ξυλοβάλσαμο ( Bois de baumier )

31. Ξυλοκασσία ή Αγγελική Βοημίας (Angelıque du Boheme)

32. Οίνος στίφων μέλας (Vin rouge astringent )

33. Πεπέρι μακρόν (Piper longum, Poivre long )

34. Πέπερις ( Poivre noir)

35. Ρετσίνη λευκή καθαρή ( Poix blanche pure )

36. Ροδόνερο (Eau de roses)

37. Σάμψυχος ή Μαντζουράνα ( Origana Mejorana ή Marjolaine)

38. Σμύρνα καθαρά (Myrrhe pur )

39. Στάχυς ή Στάχος Ινδικού Νάρδου ή Ναρδοστάχυς ( Nard Indien )

40. Στύραξ υγρά (Styrax liquid )

41. Τερέβινθος Βενετική (Terebintine de Venise )

42. Τύλλις ( Fenugrec ) και

43. Φύλλον Ινδικόν (Malabathrum ).

Ύλικά που εγχέονται είς το Μύρο μετά την έψηση:

1. Άμπαρι (Ambrevraı )

2. Βαλσαμον Μέκκας ήτοι Βαλσαμέλαιον (Baume de la Mecque)

3. Έλαιον δάφνης (Huile de laurier)

4. Έλαιον δενδρολιβάνου (Huile de rosmarin)

5. Έλαιον καρποβαλσάμου (Huile de carpobalsamon)

6. Έλαιον καρυοφύλλων (Huile de giroflee)

7.Έλαιον κιναμώμου σεϊλάνικον (Huile de cinnamome de Ceylan)

8. Έλαιον κίτρου (Huile de citron)

9.Ελαιον μάκερις (Huilede musc)

10.Έλαιον νάρδου ή λεβάντας (Huile de nard)

11.Έλαιον σαμψύχου (Huile de marjolaine )

12.Μοσχοκαρυέλαιον Ολλάνδας πηκτόν ή Κάρτον (Huile de noix du muscades epaisse)

13.Μόσχος Ινδικός (Musc tonkin) και

14.Ροδέλαιο ή έλαιον τριανταφύλλου (Huile de roses).

Η διαδικασία έως τη Μ. Πέμπτη

Τη Μ. Δευτέρα ανάβει η πρώτη φλόγα στον λέβητα με προσανάμματα από ξηρά λουλούδια επιταφίων και στολισμών εικόνων καθώς και από παλιές κατεστραμμένες εικόνες που φέρουν οι πιστοί γι’ αυτόν τον λόγο. Η διαδικασία της έψησης έχει ξεκινήσει και αναδεύοντας ελαφρά το υλικό των λεβήτων οι μυρεψοί εκτελούν τις ιστορικές συνταγές για τέσσερις μέρες χωρίς να σταματήσουν ούτε στιγμή.

Τη Μ. Τρίτη ο Πατριάρχης ρίχνει λάδι, κρασί και άνθη σε σχήμα Σταυρού και γίνεται ανάγνωση εδαφίων των Ευαγγελίων.

Τη Μ. Τετάρτη ο Πατριάρχης ρίχνει στον λέβητα αιθέρια έλαια και το πολύτιμο και ευωδέστερο όλων, το ροδέλαιο.

Την Μ.Πέμπτη στο Παρεκκλήσι προσέρχονται οι πρεσβύτεροι και οι διάκονοι που έχουν οριστεί για τη μεταφορά των δώδεκα αργυρών αμφορέων και παίρνουν την ευχή του Πατριάρχη. Η κάθοδος προς τον ναό του Αγίου Γεωργίου γίνεται κάτω από τους χαρμόσυνους ήχους της καμπάνας. Η πορεία της ιεράς πομπής γίνεται με προπορευόμενο τον Τίμιο Σταυρό. Εκεί τελείται ο καθαγιασμός του Μύρου και σφραγίζονται τα δοχεία.

Σε απόλυτα κατανυκτική ατμόσφαιρα κληρικοί και πιστοί προσεύχονται.

Η 3η φορά από τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο.

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος ο Α'.

Η προπαρασκευή, «έψησις», του Αγίου Μύρου άρχισε στο Φανάρι, με εντυπωσιακή τελετή κατά την οποία ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος οδηγήθηκε εν πομπή στα ειδικά κουβούκλια, στον περίβολο του Πατριαρχικού Οίκου. Εκεί αφού τέλεσε αγιασμό των εγκαταστάσεων, έβαλε φωτιά στους λέβητες που έψησαν το Μύρο.

Μητροπολίτες της Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου, αλλά και επίσκοποι από όλες τις Ορθόδοξες Εκκλησίες που είχαν συρρεύσει στο Φανάρι για τον καθαγιασμό, εναλλασονταν στο αναλόγιο για να διαβάσουν ευχές, καθ' όλη τη διάρκεια της εψήσεως. Οι «μυρεψοί», οι εντεταλμένοι για την «έψηση», ήλεγχαν τη σύνθεση και την πυκνότητά του, αναδεύοντας τους λέβητες.

Είναι η τρίτη φορά, που καθαγιάζεται το Άγιο Μύρο στην περίοδο της Πατριαρχίας Βαρθολομαίου (1992, 2002 και 2012) .

Το Άγιο Μύρο καθαγιάζεται, περίπου κάθε 10 χρόνια, για να χρησιμοποιηθεί για το μυστήριο του Χρίσματος, που τελείται στην Εκκλησία μας μετά το μυστήριο του Αγίου Βαπτίσματος, προκειμένου να μεταδοθούν στους βαπτισθέντες τα χαρίσματα και οι δωρεές του Αγίου Πνεύματος.

Στους πρώτους χρόνους του Χριστιανισμού η μετάδοση των δωρεών και των χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος, σ’ αυτούς που βαπτίζονταν, γίνονταν από τους Απόστoλους ( Πράξεις, 8, 14-17 και 19, 1-6 )

Τούτο όμως έγινε δύσκολο όταν αυξήθηκαν οι κατά τόπους Εκκλησίες και ο αριθμός των βαπτιζόμενων πιστών. Γι’ αυτό και οι Άγιοι Απόστολοι από το 2ο αιώνα αποφάσισαν να χρησιμοποιούν αγιασμένο Μύρο, που καθαγίαζαν οι ίδιοι με τους Επισκόπους, που είχαν την αποστολική διαδοχή, και με το οποίο αντικατέστησαν την «δι’ επιθέσεως των χειρών» μετάδοση των χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος στους βαπτιζόμενους.

Στην ιστορία αναφέρεται ότι, μέχρι τον 8ο αιώνα, το δικαίωμα παρασκευής και καθαγιασμού του Άγιου Μύρου το είχαν όλοι οι επίσκοποι, με το πέρασμα των χρόνων το δικαίωμα αυτό περιέρχεται στους Πατριάρχες και τέλος στον Οικουμενικό Πατριάρχη, για λόγους όχι εξάρτησης και υποταγής αλλά ως απτό και ορατό σημείο ενότητας και δεσμού των κατά τόπους Πατριαρχείων και Αυτοκέφαλων Εκκλησιών με το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Από τον ανωτέρω κανόνα εξαιρέθηκαν, από τον 14ο αιώνα, η Εκκλησία της Ρωσίας και, από τον 19ο αιώνα, οι Εκκλησίες της Ρουμανίας και Σερβίας.

Το 'Αγιο Μύρο χρησιμοποιείται στην ορθόδοξη εκκλησία στη βάπτιση και συμβολίζει τη μετάδοση των δωρεών του Αγίου Πνεύματος στους νεοφώτιστους ορθόδοξους.

Μύρο παρασκευάσθηκε στο Φανάρι, στη διάρκεια του 20ου αιώνα, εννέα φορές και ήδη μία φορά κατά την διάρκεια του 21ου:

1. 1903 επί Πατριαρχίας Ιωακείμ του Γ'

2. 1912 επί Πατριαρχίας Ιωακείμ του Γ'

3. 1928 επί Πατριαρχίας Βασιλείου του Γ'

4. 1939 επί Πατριαρχίας Βενιαμίν του Α'

5. 1951 επί Πατριαρχίας Αθηναγόρου του Α'

6. 1960 επί Πατριαρχίας Αθηναγόρου του Α'

7. 1973 επί Πατριαρχίας Δημητρίου του Α'

8. 1983 επί Πατριαρχίας Δημητρίου του Α'

9. 1992 επί Πατριαρχίας Βαρθολομαίου του Α΄.

10. 2002 επί Πατριαρχίας Βαρθολομαίου του Α΄.

Φέτος θα γίνει καθαγιασμός του Αγίου Μύρου στο Οικ.Πατριαρχείο.

Το άγιο μύρο, που χρησιμοποιείται στην εκκλησία για το μυστήριο του χρίσματος, παρασκευάζεται και καθαγιάζεται κάθε δέκα χρόνια. Στη συνέχεια μοιράζεται στις Μητροπόλεις οι οποίες δίνουν στους ναούς όποτε τελειώσει αυτό που εχουν.

Ο Καθαγιασμός του Αγίου Μύρου είναι μία ακολουθία που τελείται κάθε 10 χρόνια στο Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως. Οι εκδηλώσεις της παρασκευής και του... καθαγιασμού διαρκούν από την Κυριακή των Βαΐων μέχρι και την Μεγάλη Πέμπτη, οπότε οι αντιπρόσωποι των Εκκλησιών παραλαμβάνουν ανάλογη ποσότητα καθαγιασμένου Αγίου Μύρου για την κάλυψη των εκκλησιαστικών αναγκών τους. Ο Μητροπολίτης μας θα επιστρέψει στην Αλεξανδρούπολη με το Άγιο Μύρο την Μεγάλη Πέμπτη το απόγευμα.

ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΑΓΙΟΥ ΜΥΡΟΥ

Άγιο Μύρο ονομάζεται ένα μείγμα λαδιού και 57 διαφορετικών φαρμακευτικών φυτών και αρωματικών ουσιών, το οποίο παρασκευάζεται κατ’ αρχαίο προνόμιο αποκλειστικά στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, κάθε δέκα περίπου χρόνια, και κατόπιν αποστέλλεται σε όλες τις Ορθόδοξες Εκκλησίες, προκειμένου να χρησιμοποιηθεί κατά το μυστήριο του χρίσματος (μετά τη βάπτιση). Ονομάζεται και «έλαιον ευχαριστίας», «έλαιον χρίσεως», «χρίσμα ευχαριστίας», «χρίσμα επουράνιον».

Η παρασκευή (έψηση) του Αγίου Μύρου βασίζεται στην περιγραφή του Μωυσή στο Βιβλίο της Εξόδου (λ΄ 22-25), όπου αναφέρεται: «και ελάλησε Κύριος προς Μωυσήν λέγων και συ λάβε ηδύσματα, το άνθος σμύρνης εκλεκτής πεντακοσίους σίκλους και κινναμώμου ευώδους το ήμισυ τούτου διακοσίους πεντήκοντα και καλάμου ευώδους διακοσίους πεντήκοντα και ίρεως πεντακοσίους σίκλους του αγίου και έλαιον εξ ελαιών ειν και ποιήσεις αυτό έλαιον χρίσμα άγιον, μύρον μυρεψικόν τέχνῃ μυρεψού, έλαιον χρίσμα άγιον έσται».

Στην πρώτη Χριστιανική Εκκλησία δε χρησιμοποιήθηκε Άγιο Μύρο, διότι αρκούσε η ευλογία διά των χειρών των Αποστόλων, οι οποίοι είχαν δεχθεί την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος. Καθώς όμως η Χριστιανική Εκκλησία εξαπλώθηκε σε όλη την Οικουμένη, και δεν επαρκούσε παντού ο επίσκοπος, καθιερώθηκε από το δεύτερο αιώνα η σφραγίδα του Αγίου Πνεύματος να εκφράζεται μέσω του Αγίου Μύρου. Ως τον 8ο αιώνα, το δικαίωμα παρασκευής Αγίου Μύρου είχαν όλοι οι επίσκοποι. Σιγά σιγά αυτό όμως περιορίστηκε στους Πατριάρχες και κατόπιν στον Οικουμενικό Πατριάρχη, για λόγους διοικητικής τάξης και ενότητας των εκκλησιών.

Σύμφωνα με γραπτές μαρτυρίες που υπάρχουν, Άγιο Μύρο παρασκευάστηκε: 

Το 1208 επί Πατριαρχίας Μιχαήλ Δ΄ (στη Νίκαια Βιθυνίας)

Το 1705 επί Πατριαρχίας Γαβριήλ Γ΄

Το 1759 επί Πατριαρχίας Σεραφείμ Β΄

Το 1833 επί Πατριαρχίας Κωνσταντίου Α΄

Το 1856 επί Πατριαρχίας Κύριλλου Ζ΄ (του χρηματίσαντος στην Μητρόπολη Αίνου)

Το 1865 επί Πατριαρχίας Σωφρονίου Γ΄

Το 1879 επί Πατριαρχίας Ιωακείμ του Γ΄

Το 1890 επί Πατριαρχίας Διονυσίου Ε΄

Το 1903 επί Πατριαρχίας Ιωακείμ του Γ΄

Το 1912 επί Πατριαρχίας Ιωακείμ του Γ΄

Το 1928 επί Πατριαρχίας Βασιλείου του Γ΄

Το 1939 επί Πατριαρχίας Βενιαμίν

Το 1951 επί Πατριαρχίας Αθηναγόρα

Το 1960 επί Πατριαρχίας Αθηναγόρα

Το 1973 επί Πατριαρχίας Δημητρίου

Το 1983 επί Πατριαρχίας Δημητρίου

Το 1992 επί Πατριαρχίας Βαρθολομαίου

Το 2002 επί Πατριαρχίας Βαρθολομαίου

ΤΑ ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΥΡΟΥ.

Τα συστατικά του Αγίου Μύρου αλλάζουν από εποχή σε εποχή. Η πρώτη γραπτή συνταγή, σε βερβερινό κώδικα του 8ου αιώνα, αναφέρει 13 υλικά. Αυτά αυξομειώνονταν κατά καιρούς από τους αρμόδιους για την παρασκευή «μυρεψούς» και είναι καταγεγραμμένα στην τυπική διάταξη της Συνοδικής εν Μόσχα Βιβλιοθήκης, στο Ευχολόγιο του Γκόαρ και στο Μέγα Ευχολόγιο. Το 1951, επί πατριαρχίας Αθηναγόρα, τα συστατικά που χρησιμοποιούνται για την παρασκευή του Αγίου Μύρου, καθορίστηκαν σε 57.

Τα κυριότερα αυτών είναι: αγγελική, αριστολοχία, άσσαρο, βαλσαμέλαιο, βατάνι άκαιρο, δρόγες, ελαιόλαδο, ελένιο, εχινάνθη, ζινγκίβερη, ζουτομπά, ίριδα, καγχρεά, καρυοφύλλι, καρποβάλσαμο, κάσσια μαύρη, κανέλα, κελτικό, κιννάμωμο, κόρο, κρασί, κύπερι, λάβδανο, μάκαρι, μαστίχα Χίου, ματλαία ελαίου, μητζόκοκκαμύρα, μυροβάλανο, νάρδος, ξυλοβάλσαμο, πέτιτο, πιπέρι μαύρο, ροδέλαιο (αποστέλλεται από το Πατριαρχείο Βουλγαρίας), σάψιχο, σμύρνα, στύρακας, στάχο, τερεβινθίνη, τζιτζίβερι, φύλλα ινδικού.

Αφού η Σύνοδος του Πατριαρχείου λάβει την απόφαση για την έψηση Αγίου Μύρου, ανακοινώνεται η απόφαση και προγραμματίζεται η παρασκευή του, που γίνεται πάντοτε τη Μεγάλη Εβδομάδα. Συστήνονται δύο επιτροπές, μία εκκλησιαστική, με πρόεδρο μητροπολίτη και η άλλη, επιτροπή κοσμητόρων, που αποτελείται από χημικούς, φαρμακοποιούς και εμπόρους αρωματικών ειδών και προϊόντων και στην οποία προεδρεύει ο Άρχων Μυρεψός.


Από τα κύρια συστατικά του Αγίου Μύρου είναι το λάβδανο από το φυτό Cistus Creticus.
Το λάβδανο το έστειλε στο Οικουμενικό Πατριαρχείο η Ιερή Μητρόπολη Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου.

Τελετή Αγίου Μύρου το 1973. Διακρίνονται ο Οικουμενικός Πατριάρχης Δημήτριος και ο τότε Μητροπολίτης Φιλαδελφείας Βαρθολομαίος, σημερινός Οικουμενικός Πατριάρχης

Την Κυριακή των Βαΐων (8 Απριλίου 2012.), μετά τη Δοξολογία, ο μέγας εκκλησιάρχης οδηγεί τον άρχοντα μυρεψό και τους κοσμήτορες απέναντι από το θρόνο, όπου ο Πατριάρχης τους ευλογεί και τους δίνει το Σταυρό της Διακονίας.

Τη Μεγάλη Δευτέρα (9 Απριλίου 2012).το πρωί, μετά τη Θεία Λειτουργία των Προηγιασμένων, οι διάκονοι, οι ιερείς, οι χοροί, οι αρχιερείς και ο Πατριάρχης βγαίνουν από το ναό και κατευθύνονται στο ειδικό Κουβούκλιο, το οποίο υπάρχει στο Πατριαρχείο και στο οποίο λαβαίνει χώρα η έψηση του Αγίου Μύρου. Εκεί τελείται ο Μικρός Αγιασμός, στο τέλος του οποίου ο Πατριάρχης αγιάζει τα δοχεία και τα σκεύη, βάζει μέσα στους λέβητες λάδι, κρασί και αρώματα και τελικά ανάβει τους λέβητες, οι οποίοι καίγονται με κομμάτια παλαιών εικόνων, φθαρμένα εκκλησιαστικά έντυπα, καθώς και άχρηστα ξύλα από διάφορα μέρη ναών.

Τη Μεγάλη Τρίτη (10 Απριλίου 2012), μετά την Προηγιασμένη και παρουσία του Οικουμενικού Πατριάρχη ψάλλεται ο Παρακλητικός Κανόνας και το μνημόσυνο όλων όσοι έχουν προσφέρει σε χρήμα ή είδος για την παρασκευή του Αγίου Μύρου. Στη συνέχεια ο Πατριάρχης προσθέτει το υπόλοιπο κρασί, το λάδι, τα αρώματα και τα λουλούδια, και ακολουθεί η ανάγνωση των κεφαλαίων από το Ιερό Ευαγγέλιο.

Τη Μεγάλη Τετάρτη (11 Απριλίου 2012), αφού έχει ολοκληρωθεί η παρασκευή και το ψήσιμο του Αγίου Μύρου, τοποθετείται το εψημένο μύρο στα δοχεία. Ο Πατριάρχης διαβάζει ευχές και ακολουθεί η ανάγνωση των Ιερών Ευαγγελίων και των Πράξεων των Αποστόλων, ενώ το απόγευμα διαβάζεται το ιερό Ευχέλαιο. Στο τέλος ο μέγας εκκλησιάρχης, μαζί με άλλους ιερείς, φέρνει στους μυρεψούς τα αργυρά δοχεία που είναι «12 αργυροί αμφορείς με δύο λαβές, 8 αργυρές λήκυθοι, 22 αργυρά μικρά δοχεία, 2 αργυρές και 1 αλαβάστρινη μυροθήκη», στα οποία μεταγγίζεται το καθαρό υλικό, μετά την απόσταξη, και μεταφέρονται στο παρεκκλήσι του Αγίου Ανδρέα.

Τη Μεγάλη Πέμπτη (12 Απριλίου 2012), μετά τον Όρθρο, που τελείται στο παρεκκλήσι του Αγίου Ανδρέα, αρχίζει η λιτανεία και η πομπή κατευθύνεται προς τον πατριαρχικό ναό. Προπορεύεται ο Σταυρός, τα Εξαπτέρυγα, οι χοροί, το Διβάμβουλο (μεγάλη λαμπάδα), 24 ιερείς που κρατούν τα 12 μεγάλα αργυρά δοχεία, δύο διάκονοι με θυμιατά, οι συνοδικοί αρχιερείς που κρατούν τα μικρά αργυρά δοχεία, οι πρώτοι τη τάξει αρχιερείς που φέρουν τα αλάβαστρα που περιλαμβάνουν το Άγιο Μύρο και το Μύρο που θα καθαγιασθεί, και τέλος ο Πατριάρχης κρατώντας τη μικρή μυροθήκη. Κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας ευλογείται και καθαγιάζεται το Άγιο Μύρο, ενώ μετά το τέλος της, μεταφέρονται τα δοχεία στο Μυροφυλάκιο, στο ισόγειο του λεγόμενου Πύργου του Πατριαρχείου, όπου πρώτος ο Πατριάρχης αδειάζει το Άγιο Μύρο στα μεγάλα δοχεία, από όπου το προμηθεύονται όλες οι Ορθόδοξες Εκκλησίες.

ΧΡΗΣΕΙΣ.

1. Εκτός από το μυστήριο του χρίσματος, κατά το οποίο η χρήση Αγίου Μύρου συμβολίζει τη μετάδοση των χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος στο βαπτιζόμενο, το Άγιο Μύρο χρησιμοποιείται και:
2. Για την αποδοχή στην Ορθοδοξία ετεροδόξων, των οποίων γίνεται δεκτή η βάπτιση.
3. Στα εγκαίνια ναών, για τον καθαγιασμό της Αγίας Τράπεζας.
4. Στην καθιέρωση ιερών αντικειμένων και εικόνων.

Τελετή Καθαγιασμού Αγίου Μύρου το 2002

Το Άφιον Μύρον μετά τον Καθαγιασμό του φυλάσσεται στο Μυροφυλάκειο του Πατριαρχείου

Links
http://tora-i-pote.blogspot.com/2012/04/blog-post_4691.html
http://alexpolisonline.blogspot.com/2012/04/blog-post_1187.html
http://stavraetos.blogspot.com/2012/04/blog-post.html

http://fdathanasiou.wordpress.com/2012/04/04/

Η ελληνική ύπαιθρος μας χαρίζει θησαυρούς!!!!

Βότανα! Εδώ και λίγο καιρό τα ανακαλύψαμε εδώ και λίγο καιρό μάθαμε τον πλούτο που η ελληνική γη προσφέρει. Εδώ και  χιλιάδες χρόνια τα...

βότανα τα χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι Έλληνες για θεραπευτικούς σκοπούς αλλά και ως καλλυντικά....Πήραμε τις γνώσεις τους και τις .θάψαμε βαθιά στο μουσείο της Ιστορίας μας, ξεχασμένες και ανεκμετάλλευτες.

Σήμερα, όλο και πιο πολλοί ασχολούνται με τα βότανα και τη χρήση τους.

Στην Κρήτη, στη Σητεία, δημιουργήθηκε από ένα νέο ζευγάρι, ένας βοτανικός κήπος και καλλιεργούν βότανα.........φτιάχνουν αλοιφές και καλλυντικά με συνταγές ........των γιαγιάδων και των αρχαιολογικών μελετών για τους αρωματοποιούς της Μινωικής Κρήτης. Στο ανάκτορο της Ζάκρου στη Σητεία, βρέθηκαν αγγεία με υπολείμματα κρεμών και αλοιφών. Μελισσοκέρι, δίκταμο, αλάδανος, ρετσίνι, ίριδα....Ένα προϊστορικό εργαστήρι καλλυντικών, 2000 προ Χριστού!!!!!!!!!!!

Δίκταμο ή έρωντας:

Δίκταμο ή έρωντας, είναι από μόνος του ένα φαρμακείο λένε οι ίδιοι οι παραγωγοί των καλλυντικών...Χημικός ο νέος , Γερμανικής φιλολογίας η νέα, ένα ζευγάρι που ασχολούνται με κάτι καινούργιο, που κάνουν τη διαφορά, που δημιουργούν και ευελπιστούν να αφήσουν τη σφραγίδα τους στην αγορά.

Το δίκταμο λέγεται και  έρωντας,  γιατί  έχει αφροδισιακές ιδιότητες, κατά μία εκδοχή.

            ''Στου  Ψηλορείτη τσι γκρεμούς,

             ο έρωντας φυτρώνει,

             το πίνει ο νιος και ξαρρωστεί

             κι ο γέρος ξανανιώνει!

Αγριοκάτσικο τρώει Δίκταμο για να θεραπεύσει την πληγή από το βέλος που έχει δεχτεί.(Ο. Dapper). Oι θαυματουργές ιδιότητες του Δίκταμου ήταν γνωστές από την αρχαιότητα.

Κατά μια άλλη εκδοχή, για τη συγκομιδή του αυτοφυούς αυτού βοτάνου χρειάζονταν του ''έρωντα'' τα πάθη. Οι ''ερωντάδες'' δενόντουσαν με σχοινιά και κατέβαιναν σε γκρεμούς. Είχε σκοτωθεί πολύς κόσμος για χάρη του. Δίκταμο ονομάστηκε από το όρος Δίκτη που εκεί --και όχι μόνο--φύτρωνε πολύ.

Αν χτυπήσεις............αρκεί ένα φυλλαράκι στην πληγή, το πιέζεις και η πληγή κλείνει!!!!!!!!!!!!!

Το δίκταμο ακόμη χρησιμοποιείται, ως καταπραϋντικό του πεπτικού συστήματος, καθώς και κατά της γρίπης και του κρυολογήματος. Δρα σπασμολυτικά και συμβάλει στην πρόληψη και στην αντιμετώπιση των κυκλοφορικών και καρδιολογικών προβλημάτων, ανακουφίζει από πονοκεφάλους, και στομαχικές διαταραχές, πονόδοντους και αποστήματα. Ενεργεί επίσης, ως αντιδιαβητικό, εμμηναγωγό αλλά και ως αφροδισιακό όπως είπαμε. Ο Ιπποκράτης το χρησιμοποιούσε κατά των παθήσεων του στομάχου και του πεπτικού συστήματος, στους ρευματισμούς, τα αρθριτικά, ως επουλωτικό, εμμηναγωγό, τονωτικό και αντισπασμωδικό.(Βικιπαίδεια)

Μέχρι να ασχοληθούν κάποιοι νέοι κυρίως με το δίκταμο, το πουλούσαν στο εξωτερικό χύμα σε πολύ χαμηλές τιμές. Ακόμη και για το μαρτίνι το εισήγαγε η Ιταλία.

Αλάδανος:

Αλάδανος, άλλο ένα σημαντικό βότανο που για αιώνες ήταν το μυστικό των γυναικών της Κρήτης, το φάρμακο για τις ρυτίδες.Το λάδανο ή ο αλάδανος είναι μια αρωματική ρητίνη με έντονες φαρμακευτικές ιδιότητες η οποία μαζεύεται από τα φύλλα του φυτού Κίσθος Κρητικός το υποείδος κρητικός (Cistus Creticus spp. Creticus) ή ( Cistus Incanus) ή (Cistus Villosus) η κοινώς λαδανιά (είναι ο Κισθος με τα ροζ άνθη ).

Cistus incanus-creticus

Ιούλιο με τη πολλή ζέστη ο αλάδανος βγάζει μια ρυτίνη, κάτι σαν δάκρυ. Στα παλιά χρόνια κόλλαγε πάνω στα πρόβατα. Σήμερα τον συλλέγουν με δερμάτινες λουρίδες.Ο Διοσκουρίδης (στο Περί ύλης ιατρικής Α, 97) αναφέρει : "Ένιοι δε και σχοινία επισύρουσι τοις θάμνοις και το προπλασθέν αυτοίς λίπος αποξύσαντες αναπλάσσουσιν".

Η συλλογή του λαδάνου είναι μια πολύ δύσκολη εργασία.

Από αυτή τη μικρή καταγραφή του Διοσκουρίδη φαίνεται ότι ο αλάδανος μαζεύεται αιώνες τώρα, ακριβώς με τον ίδιο τρόπο. Δηλαδή επισύρουσι(σέρνουν) σχοινία πάνω στους θάμνους και το υλικό που μαζεύεται πάνω στα σχοινία, αποξύεται και αναπλάθεται...(πηγή)

Λένε μάλιστα στην Κρήτη πως τα κατσίκια που τρέφονται με λάδανο πάνε πιο καλά από τα άλλα, δηλ δεν αρρωσταίνουν εύκολα και έχουν πιο νόστιμο κρέας γιατί δεν μυρίζει.

Τα βότανα με τις σπουδαίες θεραπευτικές τους ιδιότητες αλλά και ως προϊόντα ομορφιάς ήταν γνωστά στις Μινωίτισσες που ως γνωστό ήταν από τις πιο όμορφες γυναίκες όπως το βλέπουμε και στις τοιχογραφίες. Οι Μινωίτες ήταν από τους πρώτους παραγωγούς καλλυντικών και τα εξήγαγαν και στην Αίγυπτο.

Ελληνική αγιασμένη ύπαιθρος!!!!!!!!!! Που προσφέρει τα πάντα στους κατοίκους της, ενώ μπορεί και τους ίδιους να θρέψει αν γίνει σωστή η χρήση της, αλλά και τη χώρα να βοηθήσει!!!!!!!!!!!!!

Οι πληροφορίες για το βοτανικό κήπο στη Σητεία είναι από ΤΑ ΝΕΑ '' Οι άλλοι πρωταγωνιστές''